Diana Dąbrowska

Uwięzieni w kropce

„Samotnie na plaży pod wieczór” (2017) to przykład filmowej maestrii jednego z najciekawszych współczesnych koreańskich reżyserów – Honga Sang-soo. Poetycka opowieść o uciekającej przed uczuciowością młodej aktorce czaruje nas wdziękiem i zachwyca autentyzmem.

Diana Dąbrowska

Pięknie czy prawdziwie?

„Dni wina i róż” z 1962 r. to na pierwszy rzut oka jeden z najbardziej nietypowych filmów w bogatym dorobku Blake’a Edwardsa – króla szalonych i frywolnych komedii, twórcy kultowego cyklu o Różowej Panterze i „Śniadania u Tiffany’ego” z ikoniczną rolą Audrey Hepburn.

Diana Dąbrowska

Na skraju prawdy rośnie dotyk

W nagrodzonym Złotym Niedźwiedziem „Touch me not” (2018) bohaterowie mierzą się w odważny sposób z ograniczeniami własnej cielesności i paraliżującym wstydem. Dotyk jest tutaj środkiem poznawania świata, źródłem cierpienia i bólu, ale potrafi być także kluczem do wyrażania uczuć, w tym miłości.

Diana Dąbrowska

Intuicja i temperament

Jak stwierdził Michel de Montaigne: „O niektórych sprawach życia nie godzi się mówić jak w traktacie filozoficznym – porządnie i bezosobowo”.

Diana Dąbrowska

Polowanie na geniusza

„Przedszkolanka” Sary Colangelo to nie tylko drapieżna opowieść o wykraczającej poza normy relacji między opiekunką a uczniem, ale również ważny głos o perspektywie dorosłych na sprawczość dzieci.

Diana Dąbrowska

Pan od ciszy

Jak pisała Dorota Terakowska: „Jest (…) kilka odmian ciszy; najlepsza jest ta, która zapada z wyboru człowieka, a nie przeciw niemu”. Jedni w tym stanie „dźwiękowej pustki” upatrują źródła równowagi i spokoju, drudzy zaś – samotności czy smutku. A czego w ciszy doszukuje się główny bohater debiutu Michaela Tyburskiego „Brzmienie ciszy” (2019)?

Diana Dąbrowska

Egzystencjalna wymiana ognia

Ktoś kiedyś powiedział, że Nowy Jork byłby idealnym miejscem, jeżeli kiedykolwiek zostałby dokończony. O tym nieustającym „stanie zawieszenia”, obietnicach „nowego początku”, pragnieniach i klęskach opowiedzieli w „Frances Ha” (2012) Noah Baumbach i Greta Gerwig.

Diana Dąbrowska

Na rozdrożu pokoleń

W świecie Yasujira Ozu od zawsze królowały prostota i codzienność. Mistrz subtelnych obserwacji stworzył w swoich filmach cały atlas przeżyć różnych pokoleń. Dziadkowie, rodzice i wnuki toczą tu ze sobą niełatwy dialog.

Diana Dąbrowska

Schizofrenia to nie wyrok

„Schizofrenia, bardziej niż jakakolwiek inna choroba umysłowa, jest w potocznej świadomości utożsamiana z obłędem. (…) Z przyjacielem powtarzającym, że rząd zainstalował w jego mieszkaniu kamery” – stwierdza Jeffrey A. Lieberman w „Rozpadzie umysłu. Biografii schizofrenii”.

Diana Dąbrowska

Epitafium dla terierki

„Serce psa” (2015) to niezwykle osobisty esej filmowy, w którym Laurie Anderson mierzy się z traumą po stracie najbliższych, w tym ukochanej terierki Lolabelle Lolabelle była dla Laurie niczym córka.

Diana Dąbrowska

Wiara w przyszłość

Co się myśli o życiu, będąc u jego kresu? – pyta twórca Młodości

Diana Dąbrowska

Czy jestem wystarczająca?

Lata mijają, a „Mała Miss” (2006) nie traci swojego uroku i uzdrawiającej filmowej siły. Reżyserski debiut Jonathana Daytona i Valerie Faris wciąż pozostaje jedną z najcenniejszych opowieści o akceptacji siebie we współczesnym kinie amerykańskim

Diana Dąbrowska

Bez wstydu

Jak pisała Nina Brochmann: „Macica to uparty i pełen determinacji organ, nigdy nie porzucający nadziei na zapłodnioną komórkę jajową. I to mimo że rozczarowanie przynosi jej każdy kolejny miesiąc”.

Diana Dąbrowska

Najspokojniejszy z buntowników

W „Perfect Days” Wim Wenders razem ze scenarzystą Takumą Takasakim zapraszają nas do Japonii, do świata pana Hirayamy, osoby niezwykle wyciszonej i skupionej na swoich aktywnościach. Co możemy powiedzieć o tym niezwykłym, aczkolwiek dość osobliwym człowieku

Diana Dąbrowska

Córka swojej matki

Pejzaż dobrej kobiety jest opowieścią podwójnie biograficzną. Carolyn Steedman przygląda się swojemu dzieciństwu w robotniczym Londynie lat 50. Równocześnie rozlicza się z pragnień i bolączek, które naznaczyły młodość jej matki, urodzonej w latach 20. XX w. tkaczki z Lancashire.

Diana Dąbrowska

Mistyka z kopalni

„Mieszanka absurdalnej satyry Felliniego i mistycznego rytualizmu Tarkowskiego…” – tak pisano przed laty o jednym z najoryginalniejszych filmów, jaki kiedykolwiek powstał w polskim kinie

Diana Dąbrowska

Delikatny futerał

Czy będziemy żyć kiedykolwiek w republice wolnych ciał? Bądźmy realistami; żądajmy niemożliwego.

Diana Dąbrowska

Nowi członkowie rodziny

Czy androidy mogą stać się naszymi przyjaciółmi?

Diana Dąbrowska

Twarzą w twarz

Choć nazwana przez ojca na cześć samego Markiza de Sade’a, dziewczyna jest skrępowana własną cielesnością i nie dopuszcza do siebie innych

Diana Dąbrowska

Czy życie jest gdzie indziej?

Film „Jedz, módl się, kochaj” zawsze sprawiał mi pewne kłopoty. Z jednej strony jestem w stanie identyfikować się z potrzebą wielkiej zmiany granej przez Julię Roberts bohaterki, z drugiej zaś – mam świadomość tego, że urokliwa baśń Ryana Murphy’ego to potomek niezbyt uczciwego mariażu popkultury i poradnikowej psychologii.

Diana Dąbrowska

Sztuka na pograniczu dziedzin

Tkanina, czyli coś więcej niż włókna i sploty. To jedna z bliższych nam rzeczy w świecie materii. Czy jesteśmy w stanie dostrzec w niej sztukę, która może stanąć w jednym rzędzie z malarstwem i rzeźbą?

Diana Dąbrowska

Szalone perypetie zmąconego rozumu

Autor zadziornie rozkłada na czynniki pierwsze konwencje powieści kryminalnej, będącej tak naprawdę metaforą procesu poznania, pochwałą racjonalności.

Diana Dąbrowska

Tajemnice prawdziwych mężczyzn

W „Psich pazurach” Campion wchodzi do świata westernu, czyli gatunku, który przez długie dekady realizowali na całym świecie niemalże wyłącznie mężczyźni.

Diana Dąbrowska

Pot i modlitwa

Czy pobyty w saunie mogą przeobrazić się w rytuał? Oczyszczający nie tylko ciała, ale przede wszystkim zranione dusze.

Diana Dąbrowska

Lęk przed życiem

Co w dobie wielkich filozoficzno-korporacyjnych dysput o work-life balance oznacza prawidłowe zaangażowanie się człowieka w świat pracy?

Diana Dąbrowska

Post scriptum do życia

Gdybyście do wieczności mogli zabrać tylko jedno wspomnienie z całego życia, co by to było?

Diana Dąbrowska

Horror ciał

„Diabły” (1971) uchodzą do dziś za jeden z najbardziej obrazoburczych filmów w historii kina. Ken Russell wita nas w świecie, w którym cierpienie i przyjemność zadawane są z tą samą pasją i siłą.

Diana Dąbrowska

Pan i sługa

Służący Josepha Loseya tojedna z najmroczniejszych analiz uwikłań i ukrytych pragnień odległych od siebie klas społecznych, które bardziej niż na porozumienie się stawiają na wzajemną manipulację

Diana Dąbrowska

Mózg to największy cud wszechświata

Moje pierwsze spotkanie z szalonymi surrealistycznymi wizjami Michela Gondry’ego nastąpiło za sprawą Jak we śnie. Niczym nieskrępowana wyobraźnia francuskiego artysty całkowicie porwała moje zmysły, tworząc w głowie kolaż przypominający dzieła Picassa

Diana Dąbrowska

Osobliwy sojusz

„Nić widmo” Paula Thomasa Andersona kipi erotyzmem i dwuznacznością, choć rzadko kiedy bohaterowie rozpinają guziki swoich wielce szykownych kreacji i strojów.

Diana Dąbrowska

Architektura uczuć

W kinie Antonioniego panuje dziwny rodzaj symbiozy między budynkami a postaciami. Milczących, niekiedy apatycznych, a niekiedy ekstatycznych bohaterów zdaje się opisywać przede wszystkim to, co widzimy na zewnątrz.

Diana Dąbrowska

Przebudzenie ze snu

Choć filmowe „Las Vegas Parano” powstało pod koniec lat 90., fabularnie przenosimy się do roku 1971 i czasów rozkwitu psychodelików.

Diana Dąbrowska

Koniec gry to początek gry

„Biegnij, Lola, biegnij” (1998) to do dziś jeden z kultowych filmów niemieckiego kina. Tom Tykwer manipuluje czasem, bawi się konwencjami, tworzy symulację świata, w którym wszystko jest możliwe. Nawet zmartwychwstanie.

Diana Dąbrowska

Nić Arianny

„Pokój syna” (2001) to intymny portret rodziny mierzącej się z dramatem śmierci nastoletniego dziecka, za który Nanni Moretti otrzymał – jak na razie ostatnią dla włoskiej kinematografii – Złotą Palmę w Cannes

Diana Dąbrowska

Geometria przyszłości

Trudno o lepszego obserwatora fantazji i absurdów II poł. XX w. niż wiecznie roztrzepany, wdzięczny pan Hulot.

Diana Dąbrowska

Przyjemność i inne wiersze

Paterson (Adam Driver) mieszka w Paterson, New Jersey. Mężczyzna jest na co dzień kierowcą autobusu, a jego największa pasja to literatura, zwłaszcza poezja.

Diana Dąbrowska

Męczennik codzienności

Jak pisał Umberto Eco: „Dla Pasoliniego walka była powołaniem”. Włoski reżyser nieustannie punktował hipokryzję i obojętność społeczeństwa spektaklu i konsumpcji. W krytyce pomagała mu oryginalna lektura Pisma Świętego.

Diana Dąbrowska

Niech żyje nowe ciało?

Jedna z postaci w kultowym Wideodromie (1983) Davida Cronenberga mówi: „Żyjemy w czasach nadmiernej stymulacji. Stymulujemy się samą stymulacją, zapychamy się nią wręcz”

Diana Dąbrowska

Narodziny Wenus

Nowy Jork, 15 września 1954 r. Na Lexington Avenue 586 niekończący się tłum gapiów wyczekuje późną porą blondynki, którą świat zdążył już ochrzcić mianem seksbomby dekady.

Diana Dąbrowska

Rower, czyli życie

Zawarta w tytule filmu „Złodzieje rowerów” liczba mnoga antycypuje okrutną prawdę o rzeczywistości, w której łatwo samemu stać się przestępcą. Ale nawet gdy bohaterowie przekraczają tę granicę, De Sica pokazuje ich z wrażliwością i empatią.

Diana Dąbrowska

Namiętność na uwięzi

„Spragnieni miłości” (In the Mood for Love, 2000), subtelna, koronkowa wręcz opowieść o dwójce „niedoszłych kochanków”, których połączyło pewne przykre zrządzenie losu, rozkochała w sobie kinomanów i kinomanki z całego świata. I często właśnie za sprawą tego tytułu rozpoczęli oni na dłużej swoją przygodę z kinem azjatyckim.

Diana Dąbrowska

Romeo i Julia z Ukrainy

„Cienie zapomnianych przodków” (Тіні забутих предків, 1964) to nie tylko przełomowy tytuł w filmografii Sergieja Paradżanowa, ale być może też najbardziej znany i ceniony na świecie film ukraiński.

Diana Dąbrowska

Kwaśny smak kontestacji

Mechaniczną pomarańczę Stanleya Kubricka charakteryzuje pewna dwubiegunowość znaczeń i kategorii. Adaptacja awangardowej powieści Anthony’ego Burgessa doskonale wpisała się w klimat kontestacji, którym spowita była Europa po wydarzeniach 1968 r.

Diana Dąbrowska

Własny język

Chytilová w Stokrotkach rozsadza patriarchalne formy opisu świata, na ich zgliszczach budując narrację, w której bohaterki funkcjonują bez poczucia winy, wstydu czy strachu.

Diana Dąbrowska

W poczekalni dziejów

Czy bohaterowi „Po tamtej stronie” będzie dane napisanie własnej historii „po swojemu”, czy będzie wciąż uzależniony od społeczeństwa, którego ksenofobia wygasa jedynie wtedy, kiedy ktoś inny ma za niego wynieść śmieci?

Diana Dąbrowska

Filmoznawczyni, edukatorka filmowa, organizatorka przeglądów i festiwali filmowych. Dwukrotnie nominowana do nagrody PISF w kategorii krytyka filmowa. Laureatka Konkursu im. Krzysztofa Mętraka. Specjalistka od włoskiego kina, prowadzi w sieci „Accademię Włoskiego Kina”, w której przygląda się online – bardziej lub mniej znanym – filmom z Półwyspu Apenińskiego.