Znalazły się wśród nich eseje, wykłady oraz wywiad przeprowadzony z Koolhaasem, znanym w Polsce głównie dzięki książce Deliryczny Nowy Jork wydanej w 2013 r. przez Karakter.
Tytułową „śmieciową przestrzenią” Koolhaas nazywa wszystko to, co zostaje po modernizacji, czyli nagromadzenie elementów i porządków, które są pozbawione wspólnej struktury, a mimo to wciąż powierzchownie zestawiane.
Nieustannie budujemy i tworzymy, choć to zdaje się pozbawione znaczenia. Architekt wprowadza także pojęcie „bigness” odnoszące się do hiperarchitektury – gigantycznych budynków i ich relacji z otoczeniem. Co za tym idzie, zwraca uwagę na zanik odpowiedniej skali, kompozycji i proporcji w przestrzeni. Koolhaas wskazuje także na brak jakiejkolwiek krytyki tego zgubnego zjawiska. Odpowiedzialny za selekcję tekstów oraz autor wstępu Adam Leśniak zestawia poetykę Koolhaasa z propozycją Petera Sloterdijka, który uznawał, że strategia hiperboliczna pozwoli otworzyć się na nowe sposoby myślenia. Koolhaasowi zarzuca się przesadę w kreowaniu wizji i oderwanie od rzeczywistości, nie można mu jednak odmówić miana bystrego obserwatora współczesności i wybitnego intelektualisty, który analizuje najbardziej palące problemy architektury i miast.
Rem Koolhaas
Śmieciowa przestrzeń
tłum. Marcin Wawrzyńczak,
Fundacja Centrum Architektury,
Warszawa 2017, s.180
