Iza Klementowska rysuje nieco inny obraz owej społeczności, a właściwie tego, co z niej pozostało, bowiem skupia się na dzieciach hipisów i ich relacji z rodzicami. Rekonstruując ich historie, pokazuje, jakie odcienie przybrało życie osób, które nie wybrały wzrastania w danym światopoglądzie. Dla ludzi, którzy chcieli opowiadać o swoim dzieciństwie, zwykle oznaczało to życie w zgodzie z naturą, obecność tłumu barwnych, radosnych dorosłych, ale też narkotyków. Wątki zaniedbania, obojętności, porzucenia czy ucieczki pojawiają się w ich historiach obok poczucia swobody, zaufania, miłości i akceptacji.
Najpiękniejszy polski magazyn intelektualny
Ciesz się z darmowej dostawy
i dostępu do e-wydań


