Aldona Kopkiewicz

Dlaczego nie przejmowałam się wojną w Ukrainie?

Nie przejmowałam się wojną w Ukrainie, bo wypierałam irracjonalną możliwość agresji oraz swoje wschodnie pochodzenie. Teraz muszę je przyjąć w całej zawrotnej złożoności.

Aldona Kopkiewicz

Mężczyźni u kresu

Nie przepadam za powieściami, których bohaterowie wydają mi się odstręczający, szczególnie jeśli są to bohaterowie główni, a ich osobowość wypełnia cały świat przedstawiony. I nie chodzi o to, że nie przyjmuję do wiadomości złożoności ludzkiej psychiki, przeciwnie: trudno mi znieść ludzką niezłożoność, która – jak podejrzewam – zdarza się częściej, niż chcielibyśmy przyznać.

Aldona Kopkiewicz

Propozycja nowej etyki

„Być ze świata” to propozycja przemyślenia podstaw naszego istnienia, które już u początku są uwikłane w świat: konkret, materię, biologię i fizykę, a przede wszystkim innych ludzi i inne formy życia. Co więcej, namysł ten ma służyć zmianie naszego rozumienia i zachowania – stanowi propozycję nowej etyki.

Aldona Kopkiewicz

Dwie traumy

W żywej traumie nie wiadomo, co się właściwie czuje i jak o tym mówić. Dopiero kiedy trauma przemija, doświadczenie oraz słowa można znowu poskładać. Trudno mówić jednak tak, jak gdyby nic się nie stało, i właśnie ten proces uwalnia do mówienia bardziej poetyckiego.

Aldona Kopkiewicz

Patrząc na pisanie

Nie dziwię się wcale, że wciąż za dziełami szukamy autorów, ta potrzeba wydaje mi się bardzo ludzka. Ostatecznie chcemy po prostu wiedzieć, z kim rozmawiamy.

Aldona Kopkiewicz

Uszy otwarte

Choć liczba książek o muzyce współczesnej jest w Polsce całkiem przyzwoita, rozprawa Jakuba Momry będzie zajmować wśród nich szczególne miejsce. Pokaźny tom Ucho nie ma powieki. Dźwiękowe sceny pierwotne to bowiem pozycja zarówno z dziedziny filozofii, jak i krytyki muzyki nowoczesnej.

Aldona Kopkiewicz

Ekstatyk na wojnie

Radość katastrof to legendarny debiut klasyka poezji włoskiej Giuseppe Ungarettiego, legendarny, bo pisany w okopach I wojny światowej, a ponadto nadzwyczaj nowatorski.

Aldona Kopkiewicz

Zbyt lekka

Lucinella Lore Segal to surrealistyczna powiastka o środowisku literackim. Została opublikowana w 1976 r., czyli w czasach kiedy tego rodzaju próby literackie – opisy środowisk intelektualistów, pisarzy, akademików – wydawały się bardziej atrakcyjne niż dziś.

Aldona Kopkiewicz

Krok za krokiem

Zew włóczęgi to jedna z książek, które musiały zostać napisane. Wędrówka jest przecież w naszej kulturze wszechobecna, a scalająca rozmaite wątki i znaczenia opowieść o niej była potrzebna od dawna.

Aldona Kopkiewicz

Rosyjskie podwórka

Buszujący w barszczu to kontynuacja Oczami radzieckiej zabawki z 2012 r., fenomenalnej historii rosyjskiej muzyki alternatywnej w ZSRR.

Aldona Kopkiewicz

Flirt i żart

Korespondencja Zbigniewa Herberta i Wisławy Szymborskiej nie odsłania sekretu ich relacji. Prawdziwa przyjaźń czy koleżeńska zabawa? Pewnie nie trzeba wcale za bardzo w to wnikać, ponieważ najważniejsza jest tu relacja literacka.

Aldona Kopkiewicz

W archiwum natury

W Senniku ciem i motyli Robert Pucek kontynuuje swoje pisarskie przedsięwzięcie, którego cel można by ująć krótko jako odzyskanie przyrody dla ludzkiej wyobraźni.

Aldona Kopkiewicz

Wiele twarzy Safony

Lesbos Renaty Lis to zbiór esejów i szkiców jak najbardziej osobistych, a przecież dalekich od zwierzenia. Prezentując trzy bliskie sobie pisarki: Sofię Parnok, Annę Kowalską, Jeanette Winterson – a poprzez nie: Safonę – Lis opowiada o związkach kobiecego homoseksualizmu i literatury.

Aldona Kopkiewicz

Ciało ukochane

Antjie Krog potrafi pisać o kobiecym doświadczeniu tak, że wydaje się ono najzwyczajniej niezbędne, by pisać poezję. Można by też uznać, że pisze o własnym doświadczeniu, a że jest kobietą – kobiece ciało musi być dla niej oczywistością. Tak jednak nie jest.

Aldona Kopkiewicz

Sny pod kontrolą

Sny to niewielki wybór tekstów Waltera Benjamina podejmujących tytułowe zagadnienie. Książkę tę skomponował niemiecki filolog Burkhardt Lindner, a ukazała się w wydawnictwie Suhrkamp w 2008 r.

Aldona Kopkiewicz

Niski polot

Czasem zdarzyć się może, że grzebanie po czyimś archiwum skończy się odkryciem skarbu, ale to rzadko. Zdradzę więc od razu, że przeżylibyśmy, nie znając tekstów z Polotu nad niskimi sferami Białoszewskiego. Aczkolwiek wnikliwy czytelnik i z tej lektury wyciągnie jakieś wnioski o kształtowaniu się osobowości twórczej poety.

Aldona Kopkiewicz

Zimna dziewczyna

Niewielu w Polsce wie o tym, że poeta Philip Larkin był prozaikiem – choć może są i tacy, co pamiętają „Literaturę na Świecie” z 1993 r., w której pojawiły się fragmenty jego powieści.