Trzeba rozpocząć dyskusję o stanie polskiego edytorstwa, szczególnie tego odnoszącego się do dzieł współczesnych. O ile bowiem od wielu lat trwają intensywne prace w zakresie publikacji tekstów staropolskich, których efektem są liczne edycje, o tyle teksty nowsze są zaniedbywane.
Edytorstwo, mimo precyzji i ścisłości do jakiej zmierza, pozostaje jednak sztuką.
Podręczniki rzadko czyta się jednym tchem. Książka Garbala to znakomity przewodnik po edytorstwie XX-wiecznej literatury, które – wbrew pozorom – rodzi wiele pytań. Czy Herberta powinno się wydawać tak samo jak Mickiewicza? Czy wolno ogłaszać teksty wbrew woli zmarłego autora? Jak należy publikować elektroniczną korespondencję?
Edytorstwo nie jest nauką pomocniczą, lecz podstawową. Tylko na dobrym wydaniu można budować trafne interpretacje.
Korzystając z serwisu wyrażasz zgodę na używanie cookies, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Zapoznaj się z Polityką prywatności.
Zapisz się na newsletter ZNAKu i otrzymaj sprawdzone przez nas polecenia książkowe, inspiracje kulturalne i pomysły na weekend – zupełnie za darmo.