„W pierwszą rocznicę wielkiego zamknięcia dostajemy książkę-świadectwo mocy literatury, pisarstwa, które utrwala doświadczenia i robi wykorzystując różne metody, nie odgradza się od świata, od czytelniczek i czytelników. Jedna z najbardziej zasłużonych dla polskiej literatury i polskiego literaturoznawstwa autorka zdaje raport z tego dziwnego roku, który nadal próbujemy rozumieć. […] Iwasiów powtarza również pytanie: po co studiować nauki humanistyczne. Odpowiedź jest prosta i złożona zarazem. Nie dla zawodu, ale dla rozumienia. By nie dryfować, ale płynąć ku nowym możliwościom”.
