„W związku z emigracją i cenzurą, jaką objęto książki Baumana, bardzo specyficznie przebiegała w Polsce recepcji jego prac. Ponad 20-letnia nieobecność w kraju spowodowała, że Bauman stał się nad Wisłą autorem nieznanym, a jego odkrywanie okazało się dla wielu czytelników unikalnym doświadczeniem. W latach 90. Bauman był chyba jedynym polskim autorem, który pisał równie atrakcyjnie, jak podziwiani wówczas na świecie postmoderniści: Baudrillard czy Derrida. Stał się w humanistyce uosobieniem tego, co nowatorskie”.
