Piotr Augustyniak

Koniec filozofii

Przewaga, by nie powiedzieć, triumf filozofii analitycznej na polskich uniwersytetach jest faktem. Ponieważ to tradycja, w której się nie odnajduję, budzą się moja irytacja i rozżalenie.

Piotr Augustyniak

Dobro zabija. W stronę nowego przekładu Braci Karamazow

Nowe tłumaczenie Braci Karamazow Fiodora Dostojewskiego nie jest „zwykłym” przekładem. Przesądzają o tym zarówno okoliczności jego powstania, jak i przede wszystkim osoba tłumacza. Jest ów przekład jednym z ostatnich etapów intrygującej i niecodziennej drogi myślenia zmarłego ponad pół roku temu wybitnego filozofa Cezarego Wodzińskiego.

Piotr Augustyniak

Odjazdowe pisanie

Nawiązując do wysublimowanych gier słownych, które Cezary Wodziński prowadzi od lat z wielkim talentem i pasją, można powiedzieć, że jego Esseje… (!) nie są książką przyjazną. Zastrzegając jednak zarazem, że nie chodzi o negację przyjaźni vel przyjazności w formie jakiejś wrogości czy, tylko z pozoru mniej wrogiej, obojętności.

Piotr Augustyniak

O Eckharcie i przezwyciężeniu metafizyki

Jak inaczej zrobić krok ku niewiadomemu gruntowi świata, jeśli nie poprzez drążenie pustki i zasiewanie niepewności we własnej duszy? Jak inaczej wejść na drogę „poszukiwania sensu”, jeśli nie poprzez ekspozycję jego radykalnej nieobecności w codziennym świecie?

Piotr Augustyniak

Nie tak szybko, panie Žižek. O książce Slavoja Žižka W obronie przegranych spraw

Stawką przezwyciężenia postmodernizmu jest wedle Žižka możliwość przyszłości, czyli szansa zupełnie nowego otwarcia w przestrzeni zachodniej (dziś już globalnej) kultury. To nowe otwarcie ma mieć charakter rewolucyjnej zmiany globalnych stosunków społeczno-ekonomicznych.

Piotr Augustyniak

Rzecz o metafizycznej likwidacji śmierci

Dwa są metafizyczne słowa, które próbują opisać zagadkę życia. „Dusza” i „duch”, zasada inteligentnego działania oraz niedziałający umysł – szaleńczy dynamizm samego myślenia. To są dwie drogi życia, dwa sposoby egzystowania, dwa odniesienia do jego kresu, do śmierci.