fbpx
z Anną Bikont rozmawia Paulina Wilk

Ciągle się dziwię

Nauczyłam się, że człowiek jest zły i że zło zwycięża. Przedtem, zanim zajęłam się świadectwami Zagłady, chyba tak nie uważałam. Teraz myślę, że jesteśmy źli z natury, jako gatunek. Zdarzają się tylko wyjątki.

z Tadeuszem Oleszczukiem rozmawia Paulina Wilk

Pacjent chce zrozumieć

W medycynie będzie rosło znaczenie sztucznej inteligencji oraz zawodów technicznych. Radiolog zrobi badanie, maszyna zaś je przeanalizuje i stworzy opis. Tu dostaniemy wsparcie. Obawiam się, że marginalizowane będą aspekty ludzkie: rozmowa lekarza z pacjentem, spojrzenie w źrenice, dotyk.

z Romanem Bieleckim OP rozmawia Paulina Wilk

Noszę ość w gardle

Chrześcijaństwo to nieustanna konfrontacja. Ciągłe i nowe pytania. Nie możesz znaleźć się w miejscu spokojnym, w którym czujesz, że zrobiłeś, zrozumiałeś już wszystko.

z Krystyną Dąbrowską rozmawia Paulina Wilk

Lubię myślnik

Współcześnie język często w ogóle nie niesie treści. Jesteśmy bombardowani zdaniami, które nic nie mówią. Wydaje mi się, że poezja jest głosem oporu, jego obroną. Poezja to praca, która utrzymuje język w stanie świeżości.

z Leszkiem Cichym rozmawia Paulina Wilk

Zawsze chcę wejść

Nawet gdy idę po lodowcu związany liną z kilkorgiem ludzi, jestem zamknięty w sobie, z własnymi myślami. A jak mówi moja żona, inteligentny człowiek z samym sobą się nie nudzi. Wtedy jest czas na wszystko: na sprawy świata, myślenie o życiu, o dalszych etapach wyprawy, i na drobiazgi – na niepoplątanie liny, ostrożne stawianie kroków.

z Magdą Umer rozmawia Paulina Wilk

Chcę
 ze sobą współistnieć

Mam dwie naczelne dewizy. Jedną usłyszałam od ojca, powiedział: „Wydaje mi się, że Boga nie ma, ale trzeba żyć tak, jakby był”. Drugą wypowiedział tata mojego chłopaka, gdy zdawaliśmy maturę: „Starajcie się jak najczęściej w życiu przebywać z mądrzejszymi od siebie”. Posłuchałam go i dlatego spędziłam życie w świecie poezji i literatury.

z Igorem Tuleyą rozmawia Paulina Wilk

Wolę być Niewinnym Czarodziejem

Mądrość sędziego polega na pracy bez uprzedzeń, na umiejętności prawidłowego stosowania przepisów, ale tak, aby w ich gmatwaninie nie stracić z oczu człowieka. Czyli orzekać słusznie, sprawiedliwie i niekrzywdząco. Bez automatyzmu, ze świadomością, że przepisy prawa stosowane są na żywej osobie.

z Katarzyną Kasią rozmawia Paulina Wilk

Co się śni filozofce

Polaryzacja jest przereklamowana. Ciągle słyszę, jak się strasznie od siebie różnimy, a to się w ogóle nie potwierdza. Lubię rozmawiać ze wszystkimi. Ze sklepikarkami, z taksówkarzami. I wiem, że ludzie lubią mówić. Przy odrobinie zainteresowania bardzo się otwierają. Bo więcej nas łączy, niż dzieli.

z Piotrem Malczewskim rozmawia Paulina Wilk

Wszystkie stany skupienia

Najlepiej iść pieszo. Bo jak się idzie, to można zajść w gościnę. Na przykład Mongołowie są ciekawi innych, zapraszają do jurty – na posiłek, na nocleg. Odmawiać nie wypada. Nigdy nie miało znaczenia, czy mieliśmy jakiś wspólny język. Wystarczała chęć poznania się, radziliśmy sobie gestami, rysunkami.

z Maciejem Siembiedą rozmawia Paulina Wilk

Dobrze się bawię

Czasem myślę, że mam z 80 lat, bo w swoim życiu i zawodzie chyba wszystko już widziałem. Ale w pisarskich zabawach czuję się jak dwudziestolatek, ciągle potrafię się podniecić, rzucić w wir.

z Mirą Marcinów rozmawia Paulina Wilk

Ile mogłabym wytańczyć

Ostatnio pomyślałam, że w moim życiu nie ma rutyny. U mnie musi być dzikość. I ona jest możliwa nawet w byciu matką czy etatową filozofką

Paulina Wilk

Pisarka, dziennikarka, publicystka, współzałożycielka Fundacji „Kultura nie boli”. W Big Book Cafe koordynuje i spina w całość program literacki. Autorka książek Lalki w ogniu. Opowieści z Indii, Znaki szczególne, Pojutrze. O miastach przyszłości, Między walizkami. Pisze również w „Przekroju”, prowadzi Klub Trójki w 3 Programie Polskiego Radia