fbpx

Tag: polemika

Łukasz Garbal

Jakie były fakty – nie poszlaki. Odpowiedź o. Józefowi Puciłowskiemu

Nie bronię o. Krąpca wbrew faktom, bronię prawa do poznania faktów; 19 wątłych poszlak nie upoważnia nas do nazywania kogokolwiek świadomym tajnym współpracownikiem.

Rafał Prostak

Postscriptum

Wymiana uwag z Henrykiem Woźniakowskim wzmacnia moje przeświadczenie, że temat ten jest nam obu bliski, jako że kwestia ustalenia właściwych relacji między państwem a religią autentycznie nas nurtuje, z tym że tam gdzie mój polemista widzi sprawę jasno, mój obraz jest zamazany, tam gdzie on jest przekonany o słuszności naszych cywilizacyjnych uzgodnień, ja wciąż mam wątpliwości.

Henryk Woźniakowski

Trzy wyjaśnienia

Nie jestem pewien, czy uda się nam z Rafałem Prostakiem uzgodnić poglądy. Nie to jednak jest celem dyskusji z prawdziwego zdarzenia, ale identyfikacja istoty problemu, odróżnienie spraw najważniejszych od drugorzędnych i, w miarę możności, wspólne zbliżenie się do – nieuchwytnej w całej swej złożoności, jednakże widniejącej na horyzoncie – prawdy.

Rafał Prostak

W odpowiedzi na polemikę

Celem mojego artykułu Wybór czy nakaz? było wskazanie na wyzwania, z którym mierzy się każda współczesna demokracja liberalna, próbująca ustanowić standard zachowań w społeczeństwie niejednorodnym światopoglądowo.

Andrzej Romanowski

Polemika z polemiką

Zamieszczona w 713. numerze „Znaku” polemika prof. Marcina Króla czyni mi zaszczyt, zarówno ze względu na osobę autora, jak i na ocenę mej recenzji. Bliski mi jest też koncyliacyjny ton tej wypowiedzi, choć mnie samemu przyjąć taki ton jest trudno, bo stanowisko prof. Króla jest przykładem tej akurat postawy, którą swego czasu kwestionowałem w książce Wielkość i upadek „Tygodnika Powszechnego”.

Józef Puciłowski OP

W odpowiedzi na tekst Łukasza Garbala

Dlaczego obrońcy o. Krąpca, a więc i Łukasz Garbal, nie potrafią oddzielić jego niekwestionowanego autorytetu jako wybitnego uczonego od bycia – delikatnie mówiąc – człowiekiem uległym wobec władz policyjnych PRL?

Marcin Król

Polemika z Andrzejem Romanowskim

Jerzy Turowicz się nie zmienił, wyraził jedynie to, co myślał, a czego nie mógł powiedzieć wcześniej. Układanie się przez 40 lat z władzą to była tylko taktyka, która stała się – jak to bywa – z przyzwyczajenia formą życia. Kiedy już nie trzeba było się układać, prawdziwe myśli wyszły na jaw.

Janusz Poniewierski

Przez okulary ideologii

Trudno mi zgodzić się na interpretację rodzenia się katolicyzmu otwartego w kategoriach „zerwania”, „podwójnego odróżnienia”, „zdystansowania”. Ten język służy bowiem temu, by katolików otwartych dyskredytować, a nie, żeby ich postawę rzetelnie opisać.

Marzena Zdanowska

Spontaniczny jak katolik w Polsce

Ponikło pisze, że istnieją „uprzywilejowane drogi” chrześcijan, na których mogą się oni umacniać. Czy chodzi o to, że może im być łatwiej angażować się w pomoc? Jeśli tak, powinno to prowadzić duszpasterzy do jeszcze częstszego namawiania wiernych, żeby włączali się w działania na rzecz innych.

Tomasz Ponikło

Źródła solidarności

Co ma być dla chrześcijanina pierwotną motywacją do wolontariatu? W sumie to dylemat sztuczny w tym znaczeniu, że zawsze indywidualny. Są jednak drogi uprzywilejowane. Dla chrześcijanina jest nią wiara i jej sakramentalne umacnianie.

Katarzyna Marcinkowska

Płodne, bo godne

W seksualności małżeńskiej należy wyróżnić dwa porządki: wyraz miłości małżonków oraz aspekt płodności.