fbpx

Tag: homoseksualizm

Diana Dąbrowska

Tajemnice prawdziwych mężczyzn

W „Psich pazurach” Campion wchodzi do świata westernu, czyli gatunku, który przez długie dekady realizowali na całym świecie niemalże wyłącznie mężczyźni.

Bartłomiej Dobroczyński

Też chcę to przeżyć

W erotyce jesteśmy najbardziej niepowtarzalni, jesteśmy sobą, a to wiąże się z ryzykiem, że niekoniecznie musimy zostać zaakceptowani przez innych. Japończycy mawiają, że mamy różne twarze, w tym taką, której nigdy nikomu nie pokazujemy. W niej jesteśmy najprawdziwsi.

z Fransem de Waalem rozmawia Krzysztof Kornas

Kto się boi różnorodności?

W ludzkim społeczeństwie chcemy, aby każdy pasował do jakiegoś pudełka. Inne naczelne potrafią być dużo bardziej tolerancyjne, gdy chodzi o nietypowe zachowania seksualne i normy genderowe.

Edyta Zielińska-Dao Quy

Kto się boi LGBT+?

Podpisana przez prezydenta Andrzeja Dudę Karta Rodziny ma chronić nas przed „ideologią LGBT”. Pytanie tylko, kto i dlaczego się jej tak naprawdę boi?

z Danielem Rycharskim rozmawia Szymon Maliborski

Bez środowisk konserwatywnych nie napiszesz historii queer

Chcę, by krzyż, który stał się zarzewiem podziałów społecznych, tym razem symbolizował pojednanie nie tylko różnych części Kościoła, ale również zwaśnionych stron politycznego konfliktu. To symbol należący do wszystkich, którzy pragną się do niego przyznać.

Marcin Dzierżanowski

Słowo „lesbijka” wtedy nie istniało

O doświadczeniu bycia lesbijką na wsi opowiadają Dorota Walicka i Marzena Frąckowiak z Grzebieniska w Wielkopolskiem.

Justyna Struzik, Ewa Furgał, Natalia Sarata

„Nikt nie chce być w sferze nieistnienia”. Lesbijki, wieś i Kościół

Z jednej strony poczucie izolacji i wyobcowania, wykluczenie, poszukiwanie własnego miejsca we wspólnocie, a z drugiej, przywiązanie do tego, co lokalne – taki obraz wyłania się z opowieści lesbijek żyjących poza dużymi miastami.

ks. Alfred Marek Wierzbicki

Od pewności do zdumienia i pokory

Nigdy nie byłem homofobem, ale moje myślenie o homoseksualizmie i stosunek do osób homoseksualnych zmieniały się. Od doktrynalnej pewności przechodziłem do egzystencjalnego zdumienia i pokory wobec ludzkich losów.

Redakcja

Nie różni nas wiara

Do ankiety dotyczącej stosunku Kościoła instytucjonalnego do osób homoseksualnych oraz wyzwań stojących przed duszpasterstwem zaprosiliśmy kilku duchownych.

Bogusław Szpakowski SAC

Afirmować i łączyć

Nauczanie Kościoła dotyczące osób homoseksualnych nie stanowi rdzenia orędzia Ewangelii. Jest ono ważne i znaczące, niemniej należy je interpretować w blasku Dobrej Nowiny. Chodzi o to, by osoby homoseksualne przede wszystkim usłyszały, że są kochane przez Boga, cenne w Jego oczach, że Bóg ich chce i zaprasza do intymnego przymierza.

Andrzej Kuśmierski OP

Tak samo jak każdy inny

Należy pamiętać, że osoba homoseksualna jest chciana przez Boga i kochana przez Niego, ma własne powołanie i cel w życiu – jest taka, a nie inna i tylko w pełnej akceptacji siebie może się rozwinąć jako człowiek.

ks. Michał Czajkowski

Z szacunkiem, powagą i po bratersku

Przyznać muszę, że kwestia homoseksualizmu przez lata była mi obca; nie miałem specjalnych uprzedzeń, ale również i empatii – przyszła ona dopiero wtedy, kiedy na własne oczy zobaczyłem dyskryminację tych osób.

Marek Blaza SJ

Dać przestrzeń w Kościele

Czy związek homoseksualny jako całość, en bloc, jest czymś złym? Gdyby tak było, to przyjaźń dwóch mężczyzn i dwóch kobiet też można by uważać za grzech.

Dominika Kozłowska

Przekazujmy sobie znak pokoju

Dziesięć lat temu ukazał się numer „Znaku” zatytu­łowany Homoseksualista mój bliźni. Warto po niego sięgnąć (nr 630 z 2007 r. dostępny w bezpłatnym archiwum na stronie miesięcznika), aby zobaczyć, jak bardzo w ostatniej dekadzie rozwinęły się świadomość katolików i język, w jakim o osobach LGBT mówią księża – zarówno w oficjalnych, jak i prywatnych wypowiedziach.

Marcin Dzierżanowski

Przeciwko nauczaniu pogardy

Wyzywająca miłość zrywa z postrzeganiem osób homoseksualnych przez pryzmat seksualności i traktowaniem ich jako kogoś spoza wspólnoty wierzących. Z tego powodu stanowi w polskiej debacie kościelnej na ten temat prawdziwy przełom.

Justyna Bargielska

Prośba o więcej pułapek codzienności

Ktoś zadał sobie trud wycięcia – z książki i z kontekstu – zdigitalizowania i rozdystrybuowania w sieci fragmentu, który miał spory potencjał konfliktogenny. Ostrze hejtu skierowano w kierunku tradycyjnym, wypróbowanym, co więcej – statystycznie dość często na ten hejt zasługującym. Aczkolwiek nie tym razem.

Wojciech Lubowiecki

Równość pochyła

Obietnice tolerancji dla religijnego sprzeciwu wobec homoseksualizmu, które zostały udzielone w brytyjskiej debacie parlamentarnej na temat związków partnerskich, okazały się w wielu przypadkach pustosłowiem. Najbardziej jaskrawym przykładem była historia katolickich ośrodków adopcyjnych, które w kwietniu 2007 r. dostały 21-miesięczne ultimatum na zmianę swoich wewnętrznych przepisów tak, aby o adopcje mogły się u nich ubiegać pary pozamałżeńskie, w tym jednopłciowe.

Jacek Prusak SJ

Ani leniwe myślenie, ani ideologiczna polaryzacja

Czy Kościół powinien zmienić swoje nauczanie w kwestii związków homoseksualnych? Nauka nie rozstrzyga, co jest, a co nie jest małżeństwem. Nauka nie rozstrzyga także, jakie modele więzi międzyludzkich mają być normatywne. Czy w takim razie rodziny homoseksualne mają być traktowane na równi z rodzinami heteroseksualnymi?

z Grzegorzem Iniewiczem rozmawia Marzena Zdanowska

Homoseksualni rodzice pod lupą

W eksperymencie przeprowadzonym w latach 60. doświadczeni klinicyści nie byli w stanie stwierdzić na podstawie wyników testów badających osobowość, jakiej orientacji jest 20 mężczyzn, którzy je wypełnili. Nie byłoby łatwe również poznanie orientacji rodzica na podstawie tego, jakim jest rodzicem.

Marzena Zdanowska

Czy połączą nas dzieci?

Jednym z największych niebezpieczeństw dla debaty o związkach jednopłciowych i dzieciach, które się w nich wychowują, jest niebezpieczeństwo utraty wspólnego języka. I nie chodzi tylko o założenia aksjologiczne leżące u źródeł każdego ze stanowisk, ale też o pojedyncze słowa. Podzielenie się językiem po połowie na pewno nie pomoże w wymianie argumentów.

z duszpasterzem osób homoseksualnych rozmawia Dominika Kozłowska, Marzena Zdanowska

Nie błądzi ten, kto nie wyruszył w drogę

Nasza wiara jest subiektywna. Co prawda, obiektywizujemy tę wiarę w konfrontacji ze wspólnotą, ale najpierw jest moje własne doświadczenie. Ważne, żeby nie absolutyzować swojego doświadczenia, żeby zachować otwartość na rady i upomnienia.

z o. Jackiem Prusakiem rozmawia Dominika Kozłowska, Marzena Zdanowska

Czy orientacja seksualna jest warunkiem zbawienia?

Stanowisko Kościoła katolickiego w kwestii seksualności jest jasno określone. Jakie jest w tej wizji miejsce gejów, lesbijek i osób transseksualnych? Czy mogą liczyć na wsparcie duszpasterzy? Czy ich obecność we wspólnocie wiernych tworzy nowe wyzwania dla teologii?

Józef Augustyn SJ

Homoseksualizm w oczach Kościoła

Katechizm nie wdaje się w polemikę o częstotliwości zjawiska. Stwierdza prosto, że „pewna liczba mężczyzn i kobiet przejawia głęboko osadzone skłonności homoseksualne”. Choć częstotliwość występowania homoseksualizmu jest ważna ze względów duszpasterskich i społecznych, to jednak nie ma ona większego znaczenia dla jego moralnej kwalifikacji.

Radosław Krajewski

Czy katolik może być tolerancyjny?

Katolicy, przyjmując konkretną wiarę i wyznając jasno określone wartości, nie mogą zgadzać się na każdą wizję życia moralnego. Nie znaczy to, że odrzucając cudze poglądy czy sposób życia, odrzucają partnerów dialogu. Również homoseksualiści, nie zgadzając się z głoszoną przez Kościół katolicki oceną homoseksualnego stylu życia i dyskutując z nią, nie okazują przecież braku tolerancji.

Cezary Gawryś

Homoseksualizm i „uzdrawianie”

Podejmowanie rzeczowej rozmowy na temat homoseksualizmu, w klimacie „walki z kimś”, a nie „walki o coś”, to dla katolickiego publicysty zadanie  trudne i niewdzięczne. Łatwo można bowiem paść ofiarą pomówień: z jednej strony o homofobię, z drugiej – o propagowanie homoseksualizmu. Jedno i drugie było już nieraz moim udziałem.  Propozycję redakcji „Znaku”, by zabrać głos w tej sprawie, przyjąłem jednak bez wahania. Homoseksualizm, a zwłaszcza przeżywanie go przez osoby wierzące, nie jest dla mnie bowiem problemem abstrakcyjnym. Śmiało mogę powiedzieć, że znam go z bliska.

Ryan T. Anderson

Walcząc samotnie

Jestem świadkiem niepowtarzalnej drogi mojego przyjaciela do świętości – szczególnego przypadku łaski działającej poprzez pęknięte gliniane naczynie, czyniącej wszystko nowym, prowadzącej do pełni życia.

o. Benedict Groeschel CFR

Czekając na łaskę: dla tych, którzy nie są w stanie wypełniać przykazań

Wspinają się, ale upadają; wspinają się znowu. Ale co z tymi, którzy chcą być częścią życia Kościoła, ale nie chcą – a może w danym momencie nie są w stanie – zmienić się i porzucić drogi grzechu? W jaki sposób być ich duszpasterzem, a nie tym, kto przyczynia się do zła? Odpowiedź na to pytanie brzmi: ostrożnie.

Andrzej Paszewski

O homoseksualizmie jeszcze inaczej

Homoseksualiści byli, są i będą. Mają pełne prawo protestować przeciwko ich prześladowaniu i upokarzaniu, nie mogą być zmuszani do ukrywania swojej orientacji seksualnej, z którą wielu czuje się bardzo dobrze, orientacji zbyt łatwo nieraz traktowanej po prostu jako wada moralna. Propagowanie jednak homoseksualizmu jako orientacji normalnej (nie mylić z naturalną) uważam za szkodliwe.

Anna Głąb

Wczesne chrzescijaństwo i homoseksualizm. Na kanwie ksiązki Johna Boswella

Ojcowie Kościoła, którzy potępiali akty homoseksualne, nie mniej ostro potępiali zachowania, które obecne chrześcijaństwo akceptuje, takie jak: pożyczanie na procent, noszenie biżuterii, golenie się, noszenie peruk, regularne kąpiele, pełnienie służby w świeckim rządzie lub armii etc. Boswell uważa, że ich potępienie zachowań homoseksualnych brało się z ich dezinformacji, uprzedzeń lub literalnej interpretacji Biblii.