fbpx

Tag: film

Diana Dąbrowska

Pan i sługa

Służący Josepha Loseya tojedna z najmroczniejszych analiz uwikłań i ukrytych pragnień odległych od siebie klas społecznych, które bardziej niż na porozumienie się stawiają na wzajemną manipulację

z Kubą Mikurdą rozmawia Filip Kahn

Film bez granic

Szukam w kinie niejednoznacznych połączeń i traktuję widzów po partnersku. Będzie ciekawiej, jeśli zaszyte w filmie cytaty z dzieł innych twórców i moje osobiste doświadczenia zinterpretują w nowy sposób.

Diana Dąbrowska

Geometria przyszłości

Trudno o lepszego obserwatora fantazji i absurdów II poł. XX w. niż wiecznie roztrzepany, wdzięczny pan Hulot.

Diana Dąbrowska

Męczennik codzienności

Jak pisał Umberto Eco: „Dla Pasoliniego walka była powołaniem”. Włoski reżyser nieustannie punktował hipokryzję i obojętność społeczeństwa spektaklu i konsumpcji. W krytyce pomagała mu oryginalna lektura Pisma Świętego.

Diana Dąbrowska

Narodziny Wenus

Nowy Jork, 15 września 1954 r. Na Lexington Avenue 586 niekończący się tłum gapiów wyczekuje późną porą blondynki, którą świat zdążył już ochrzcić mianem seksbomby dekady.

Diana Dąbrowska

Własny język

Chytilová w Stokrotkach rozsadza patriarchalne formy opisu świata, na ich zgliszczach budując narrację, w której bohaterki funkcjonują bez poczucia winy, wstydu czy strachu.

Diana Dąbrowska

W poczekalni dziejów

Czy bohaterowi „Po tamtej stronie” będzie dane napisanie własnej historii „po swojemu”, czy będzie wciąż uzależniony od społeczeństwa, którego ksenofobia wygasa jedynie wtedy, kiedy ktoś inny ma za niego wynieść śmieci?

Olga Szmidt

Ulga bez przyszłości

Jeżeli nostalgia to sygnał rozczarowania współczesnością, wiele spośród dzisiejszych seriali przeformułowuje tę diagnozę, mówiąc, że przeszłość jest bardziej aktualna, niż nam się mogło dotąd wydawać.

Mariusz Wilczyński

Bach, żółwica i kruchość

Zachwyt to coś, czego oczekuję od sztuki, i co sam chciałbym dawać odbiorcom mojej twórczości. Coś najczystszego.

Artur Zaborski

Jak cię widzą, tak cię ubiorą

Kostium w filmie to pułapka, która czyha na każdego, kto nie ma świadomości, jakie informacje niesie strój oraz w jakie szufladki wkłada bohaterów.

Artur Zaborski

Krótkie jest piękne! Zwłaszcza w polskim kinie

Dla wielu reżyserów to jedynie wprawka przed pełnometrażowym debiutem, dla innych sprawdzian własnych możliwości, bo w miniaturze filmowej minimum czasu należy wykorzystać maksymalnie. Polskim twórcom wychodzi to coraz lepiej – nadwiślański krótki metraż ma się dziś wyjątkowo dobrze.

Henryk Woźniakowski

Andrzej Wajda (1926–2016)

Żegnamy Andrzeja Wajdę, którego imię i nazwisko wyznaczają naszą epokę. Tak jak się mówi: „to było w czasach Szekspira” albo „w czasach Moliera”, tak będzie się mówiło „to było, to się działo, oni żyli w czasach Wajdy”. I możemy być szczęśliwi, że żyliśmy w czasach Wajdy, bowiem gdyby go nie było, nasze życie pojedyncze byłoby bez porównania bardziej szare, ubogie i płytkie a zbiorowe – niezrozumiałe, chaotyczne, beznadziejne.

z Joanną Kos-Krauze rozmawia Artur Zaborski

Życie po końcu świata

Właśnie kończę kręcić film o skutkach wydarzeń w Rwandzie w 1994 r., który jeszcze bardziej uświadomił mi, że ludobójstwo w historii cywilizacji nigdy nie było aktem spontanicznym.

Artur Zaborski

Bawić, uczyć, celebrować

Festiwal to rodzaj święta, długiego weekendu, który wymaga nie tylko oglądania, ale też wyjazdu poza miejsce zamieszkania. Dziś mekką dla fanów filmu stały się Wrocław z Nowymi Horyzontami pokazującymi kino artystyczne ze świata i Gdynia – Festiwal Filmowy, na którym prezentowane są rodzime produkcje.

Adam Kruk

Krzywa wznosząca Polskie kino nowego wieku

Pierwsze dziesięciolecie nowego wieku jawi się jako czas desperackich prób przełamania impasu i wywindowania polskiej sztuki filmowej na wyższy poziom. Może te lata, ze swoim kanonem lektur obowiązkowych, były lekcją, którą należało odrobić, by obecnie śmielej móc opisywać współczesność?

Anna Wróblewska

Nowa era kin studyjnych

Co się dzieje z kinami studyjnymi? Dlaczego zamiast – w myśl logiki – wyginąć w bezlitosnym pejzażu multipleksów, coraz wyraźniej odznaczają się na kulturalnej mapie naszych miast?

Mikołaj Jazdon

Inspiracje

Polska Szkoła Dokumentu to nazwa serii wydawniczej, w ramach której Polskie Wydawnictwo Audiowizualne (obecnie Narodowy Instytut Audiowizualny) wydało w ostatniej dekadzie zbiór albumów DVD z filmami kilku czołowych reprezentantów polskiego kina dokumentalnego.

Piotr Kosiewski

Życie w stanie natury

Społeczność sportretowana przez Sasnalów przypomina klasyczny już Durkheimowski opis więzi określanych jako solidarność mechaniczna – relacji opierających się na sankcjach oraz wspólnej świadomości zbiorowej. Tyle że uderzający w tym filmie jest znaczący brak – w tej społeczności nie ma przywódców, którzy tradycyjnie wyznaczali kanony zachowania małych społeczności: przedstawiciela władzy, księdza, nauczyciela.

Krzysztof Biedrzycki

Rana. O Tataraku Andrzeja Wajdy

Zaczyna się zmysłowo. Impresjonistyczny obraz wody: delikatny ruch, błyski światła, zieleń tataraku, ciepłe barwy. Zmysłowość podkreślana jest przez równie impresjonistyczną, liryczną, zdałoby się – sielankową muzykę.

Krzysztof Biedrzycki

Z PRL-u w ponowoczesność

Wiemy: 4 czerwca 1989 roku w Polsce skończył się komunizm.

Krzysztof Biedrzycki

Pathos

O Katyniu nie da się inaczej, jak tylko z patosem. To jedna z największych tragedii w historii Polski, ale nie tylko przez sam fakt zbrodni emblematyczna. To tragedia podwójna, bo uwikłana w kłamstwo, uporczywie zamazywana albo wykorzystywana propagandowo, a także tragedia zbrukana, której ofiary – zamordowani, a także nieznający ich losu bliscy – zostały po wielokroć podeptane w swojej godności.